Zdrowe przepisy dla dzieci – blog parentingowy
Moja dziecko od samego początku bardzo często budzi się w nocy z płaczem. Bywały lepsze i gorsze okresy, ale te gorsze zdecydowanie przeważały. Dopóki moja córka nie miała wszystkich zębów, nocne pobudki łączyłam z ząbkowanie, ale nawet kiedy moja córka miała już wszystkie zęby nadal, co jakiś czas zdarzało się, że budziła się w nocy i mimo lulania i bujania zasypiała dopiero po paru godzinach.
Jakiś czas temu zamieszczałam na blogu wpis, w którym opisywałam z punktu widzenia psychologa, kiedy dziecko jest gotowe na to, aby zrezygnować z drzemki. Pisałam również o tym, jakie sygnały wysyła nasze dziecko, jeśli jest już na to gotowe. Dzisiaj postanowiłam, napisać ten wpis z perspektywy mamy. Dzieląc się z Wami moimi obserwacjami oraz opisem jak krok po kroku rezygnacja z popołudniowej drzemki przebiegała u mojej córeczki.
Co prawda w planach miałam, aby w pierwszej kolejności na blogu pojawił się wpis, o tym, jak krok po kroku u mojej córki wyglądała rezygnacja z drzemki, ale postanowiłam, że jednak się wstrzymam. Cały proces rezygnacji z drzemki trwa u mojego dziecka już od ponad pół roku i kiedy wydaje mi się, że na dobre zrezygnowała ze spania w dzień, córka na nowo do drzemek powraca. Tamten wpis piszę jako mama, dzieląc się z Wami moimi rozterkami i przemyśleniami. Wpis, który dzisiaj publikuje o tym, kiedy dziecko rezygnuje z drzemki, napisałam z punktu widzenia psychologa, którym jestem z zawodu.
Do czasu kiedy córka skończyła dwa lat, usypianie dziecka nie było większym problemem. Oczywiście nie wliczam do tego okresu, kiedy moja córka była małym niemowlęciem. Stały plan dnia dostosowany do aktualnych potrzeb córki i odpowiednie rytuały odpowiadały córce i pozwalały jej się wyciszyć. Niestety, kiedy córka skończyła dwa lata, zaczęły się problemy. Doszło nawet do tego, że córka przez dwa tygodnie w ogóle nie spała w dzień. Przez te dwa tygodnie córka była płaczliwa, a podczas snu nocnego wybudzała się i nie mogła zasnąć. Takie zachowanie córki jednoznacznie pokazało, że córka nie jest jeszcze gotowa na brak drzemki. Chciałam jakoś pomóc mojej córce i zaczęłam zastanawiać się, jak uśpić moje dwuletnie dziecko?
Będąc uczestnikiem wielu grup dla mam zauważyłam, że bardzo dużo z nas zastanawia się jak nauczyć dziecko samodzielnego zasypiania. Zazwyczaj pod tym pytaniem, można znaleźć wiele odpowiedzi mam, które opisują jak usypianie, wygląda u nich oraz jeśli udało im się nauczyć dziecko samodzielnie zasypiać, dzielą się swoim doświadczeniem.
Na własnym przykładzie przekonałam się, że odpowiednie zaciemnienie pokoju dziecka jest niezwykle ważne i w sposób znaczący wpływa na jakość snu mojego dziecka. Nic w tym dziwnego natężenie światła słonecznego odpowiada za regulację rytmu okołodobowego. Zaciemnienie w pokoju sprzyja produkcji melatoniny, której wytworzenie w odpowiedniej ilości jest niezbędne do zasypiania.
Kiedy moja córka skończyła 10 miesięcy, rozpoczął się powolny proces przechodzenie na jedną drzemkę. Dotychczasowe 2 drzemki oraz wystarczająco długi 11-godzinny sen nocny przestał mieścić się w 24 godzinach. Córka coraz dłużej w dobrym humorze potrafiła wytrzymać bez snu. Zdarzały się sytuację, że, mimo że córka nie okazywała oznak zmęczenia, musiałam położyć ją na drzemkę trochę na siłę, żeby później był jeszcze czas na 2 drzemkę.
Dziś postanowiłam zamieścić kolejny artykuł z cyklu jak uśpić niemowlę. Tym razem przyszła pora na niemowlę między 5 a 12 miesiącem życia. W artykule podzielę się z Wami między innymi moim sposobem na to, jak nauczyć niemowlę spać w we własnym łóżeczku. Sposoby, które opisuje sprawdziły się w drugim półroczu życia mojego dziecka.
Zdaję sobie sprawę, że większość rodziców na początku swojej przygody z rodzicielstwem miewa problemy z usypianiem swoich nowo narodzonych dzieci. W związku z tym dziś postanowiłam podzielić się z Wami swoim sposobami na to, jak usypiać niemowlę, które sprawdziły się przez pierwsze pół roku życia mojego dziecka.
