Wychowanie dziecka to moim zdaniem jedno z trudniejszych i najbardziej odpowiedzialnych zadań, z jakim musimy mierzyć się w naszym dorosłym życiu. Błędy wychowawcze, które popełniamy podczas tego procesu, mają ogromny wpływ na psychikę naszego dziecka.
Od urodzenia dbamy o nasze dzieci, najlepiej jak możemy i staramy się zaspokoić wszystkie ich potrzeby. Oprócz zaspokajania podstawowych potrzeb tj. dieta, sen, poczucie bezpieczeństwa czy zapewnienia przestrzeni, która sprzyja rozwojowi dziecka. Bardzo ważne jest, żeby odpowiednio zadbać o rozwój psychiczny i emocjonalny naszego dziecka.
Na początku swojego życia główną potrzebą emocjonalną małego dziecka jest poczucie bezpieczeństwa, jakie daje mu bliskość mamy. Z czasem, kiedy nasze dziecko dorasta, lista jego potrzeb wzrasta, a my w miarę naszych możliwości powinniśmy te potrzeby zaspokajać.
Z zawodu jestem psychologiem, dlatego wiem, że nawet małe błędy wychowawcze, które popełniamy każdego dnia, mogą mieć ogromny wpływ na dorosłe życie naszego dziecka. Na jego samoocenę, kontakt z innymi ludźmi czy tworzenie związków.
Wiem również, że nawet najlepszy rodzic, który zrobiłby wszystko dla swojego dziecka, nie zawsze zdaje sobie sprawę z błędów wychowawczych, które popełnia.
Dlatego uważam, że już u rodziców małych dzieci powinno zadbać się o edukację w zakresie wychowania dzieci, poprzez organizacje warsztatów, które poprowadzi dobrze wykwalifikowany psycholog dziecięcy. Dzięki spotkaniom ze specjalistą, rodzice mogliby bardziej świadomie, podchodzić do wychowania swoich dzieci.
Poniżej zamieszczam moim zdaniem 3 najczęściej popełniane błędy wychowawcze rodziców rocznych dzieci.
Brak cierpliwości i krzyczenie na dziecko
Warto sobie uświadomić, że kiedy krzyczymy, nasze dziecko odczuwa strach przed osobą, którą darzy największym zaufaniem i która powinna być dla niego wsparciem w chwili zagrożenia. Nie trudno sobie wyobrazić jak zagubione i przerażone może poczuć się dziecko w takiej sytuacji.
Jestem realistką, zdaję sobie sprawę, że w sytuacji emocjonalnej nawet wiedza, nie jest w stanie uchronić nas przed krzyczeniem na dziecko. Wiedza jest wstanie jednak, po fakcie wzbudzić w nas poczucie winy, które wpłynie na ograniczenie takich zachowań w przyszłości.
Krzyczenie na dziecko nie jest jedynym błędem, wychowawczym, który popełniamy. W wielu innych sytuacjach, kiedy emocje nie biorą nad nami góry jesteśmy w stanie zmienić nasze zachowanie.
Często denerwujemy się i jesteśmy niecierpliwi, kiedy dziecko robi coś nie po naszej myśli. Irytuje nas, kiedy brudzi podczas jedzenia lub nie chce usnąć. W takich sytuacjach staram się tłumaczyć sobie, że dziecko nie robi mi tego na złość i nie może usnąć, bo np. coś mu dolega lub położyłam je spać za wcześnie, mimo że nie okazywało oznak zmęczenia.
Bierne uczestnictwo podczas zabawy z naszym dzieckiem
Dziecko, aby prawidłowo się rozwijać, potrzebuje aktywnego uczestnictwa rodziców. Nie wystarczy, że rozłożymy dziecku zabawki, a sami w tym czasie będziemy oglądać telewizję lub bawić się telefonem. Sama na swoim przykładzie wiem, jak często zadziwiają mnie szybko nabyte nowe umiejętności mojej córki. Nie miałabym o nich pojęcia, gdybym jej nie pokazała, jak coś się robi. Z małym dzieckiem można bawić się w budowanie wieży z klocków czy układanie puzzle specjalnie przeznaczonych dla małych dzieci. Wystarczy, że pokażemy dziecku, jak się je układa, a z czasem dziecko będzie, potrafiło zrobić to samo.
Oprócz tego, że nie uczestnicząc aktywnie w zabawie z dzieckiem, pozbawiamy go możliwości nabywania nowych umiejętności. Dajemy poczuć dziecku brak zainteresowania z naszej strony.
Dawanie złego przykładu
Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko nie krzyczało i nie biło innych dzieci. Zadbaj o to, aby nie widziało twoich negatywnych relacji względem twojego męża lub względem niego. Jeśli chcesz, aby zdrowo się odżywiało czy piło wodę, sama zadbaj o odpowiednią dietę. Dla małego dziecka mama jest najważniejszą osobą na świecie i na razie to ona pokazuje dziecku, jak funkcjonuje świat. Wykorzystaj ten moment odpowiednio, ponieważ za parę lat to grupa rówieśnicza będzie wzorem dla twojego dziecka. Dobrze ukształtowane nawyki i wysoka samoocena pozwolą przetrwać mu ten trudny czas.
Świetny wpis!
Często zapominamy o tym wszystkim, a to takie ważne…
Dzięki za uświadamianie! <3
Wychowanie dziecka to trudna sprawa.
Ten brak cierpliwości i krzyk chyba jest najczęstszym błędem
Przykład idzie z góry. To, jak się zachowują rodzice daje dziecku wskazówki, jak ono powinno się zachowywać. Jeśli rodzic mi jednak powie, że nigdy nie krzyknął, nie zdenerwował się na dziecko to nie uwierzę. Należy jednak umieć przyznać się do błędu i tłumaczyć dziecku, dlaczego tak się stało. To też są emocje, które dziecko powinno poznać. Nie może to być jednak metoda wychowania.
Nikt nie jest idealny dlatego uważam, że bardzo ważna jest edukacja. Rodzice często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swojego zachowania i dlatego nadużywają swoich zachowań. Mi też nie raz zdarzyło się zdenerwować na córkę. Roczne dziecko jest jeszcze trochę za małe, żeby wytłumaczyć mu dlaczego tak się stało i przez nasz krzyk odczuwa negatywne emocje. Artykuł dotyczył właśnie rocznych dzieci i błąd wychowawczy jakim jest krzyczenie dużo bardziej odbija się na tych dzieciach niż na dzieciach starszych, którym można już coś wytłumaczyć.