Tydzień temu zamieszczałam na blogu wpis o tym, dlaczego warto rozpocząć naukę języka już u dzieci w wieku przedszkolnym. Dzisiaj chciałabym napisać trochę więcej o tym, jak powinien wyglądać język angielski w przedszkolu, żeby dzieci rzeczywiście mogły z nich czerpać, jak najwięcej. Jak uczyć na zajęciach języka angielskiego dzieci w wieku przedszkolnym? O tym właśnie jest dzisiejszy wpis!
Język angielski w przedszkolu – nauka schematów zdań i konkretnych zwrotów, a nie gramatyki.
U dzieci przedszkolnych występują pamięć mechaniczna i myślenie konkretne, natomiast pamięć logiczna i myślenie abstrakcyjne pojawiają się dopiero w późniejszym okresie. W związku z tym materiał, którego uczą się dzieci, musi dotyczyć konkretnych sytuacji odbywających się tu i teraz, dziecięcych doświadczeń i tego, co znajduje się w zasięgu wzroku.
W tym okresie nie należy tłumaczyć dzieciom terminów gramatycznych, tylko uczyć gotowych wzorów i schematów zdań. Nowego języka uczymy dokładnie tak, jak uczymy dziecko mówić w języku ojczystym. Dzieci w wieku przedszkolnym nie są zainteresowane, dlaczego należy użyć takiej, a nie innej formy i na tego typu naukę przyjdzie jeszcze czas.
Język angielski w przedszkolu – nauka przez zabawę
Dzieci w wieku przedszkolnym, jak i wczesnoszkolnym najlepiej uczą się poprzez zabawę i tak jest również w przypadku języków obcych. Więcej o ważności zabawy w edukacji małego dziecka, pisałam w tym wpisie.
Język angielski w przedszkolu – dostosowany do możliwości poznawczych dziecka
Dzieci w wieku od 3 do 6 lat nie potrafią skupić uwagi na dłużej, ich uwaga ulega również szybkiemu rozproszeniu.
Przedszkolaki szybko zapamiętują, jednak ich pamięć jest krótkotrwała.
Przyswajanie materiału w tej grupie wiekowej powinna opierać się na wielokrotnym powtórzenia małej ilości materiału, który jest dla dziecka atrakcyjny i przybiera różne formy.
Najlepiej sprawdzają się do tego różnego typu:
- piosenki
- rymowanki
- wierszyki
- gry i zabawy słowno-ruchowe.
Ruch to drugie imię przedszkolaka
Dzieci w wieku przedszkolnym charakteryzują się dużą potrzebą ruchu. Dlatego bardzo ważne jest, aby uwzględnić tę charakterystykę podczas nauki języka dzieci w wieku przedszkolnym.
Metoda reagowania ciałem — pomysł na zabawę proponowaną przez nauczycieli języków obcych
Zgodnie z założeniami tej metody dzieci słuchają i obserwują gesty i ruchy nauczyciela i na tej podstawie próbują odgadnąć, co mówi nauczyciel. Następnie dzieci same naśladują
zachowania nauczyciela, aby ostatecznie samodzielnie wykonywać i wymawiać polecenia.
Wszystkie zajęcia językowe dla dzieci w wieku przedszkolnym powinny zawierać różnorodne formy zabaw i aktywności, w tym koniecznie ruchowe. Ograniczanie się wyłącznie do statycznego uczenia treści nie jest zgodne potrzebami i możliwościami dzieci w tej grupie wiekowej.
Różnorodność
Podczas nauki angielskiego niezbędna jest duża różnorodność bodźców skupiających uwagę dziecka. Powinny się tam pojawiać takie aktywności jak rysowanie, kolorowanie, wycinanie, klejenie, zabawy ruchowe.
W pracy z małymi dziećmi należy przeplatać piosenki z zabawą, ruchem, tańcem i materiałem wizualnym. Tylko taka forma nauki jest w stanie na dłużej podtrzymać zainteresowanie dziecka.
Poczucie bezpieczeństwa
Dzieci dużo chętniej podejmują działania, kiedy czują się pewnie i bezpiecznie. Dlatego nie powinno się zmuszać dziecka do mówienia, jeśli nie wyraża ono takiej chęci. Na początkowym etapie nauki języka obcego dzieci rozumieją więcej, niż potrafią powiedzieć. Dzieci mają prawo milczenia i do zdecydowania, czy są gotowe do aktywnego uczestnictwa w rozmowach. Dlatego dzieci nigdy nie powinny być zmuszane ani karane za brak aktywność. W pierwszej kolejności dziecko uczy się poprzez słuchanie, dopiero później przychodzi czas na mówienie.
Aby ułatwić dzieciom oswojenie się z mówieniem, warto wprowadzić powtarzanie chóralne, które zwiększa pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa dziecka.
Stałe zwroty i rytuały
Wprowadzenie prostych zawsze powtarzających się w tym samym momencie zwrotów, np. powitań, pożegnań, podziękowań czy instrukcji, zachęca dzieci do mówienia (nawet te nieśmiałe i wstydliwe).
Indywidualizm
Indywidualne podejście do każdego dziecka wymaga od nauczyciela poznania swoich uczniów. Jeżeli nauczyciel wie, czym szczególnie interesuje się dziecko, jakie działania podejmuje wyjątkowo chętnie i zna jego predyspozycje, może odpowiednio ukierunkowywać aktywność dziecka podczas zajęć językowych. Stopień trudności zadań i ćwiczeń należy również dostosować do indywidualnych możliwości i umiejętności dzieci.
Miejsce nauki do nauki języka
Dzieci uczą się nie tylko przez słuchanie, ale również przez patrzenie, dotykanie, i interakcje, dlatego kolejnym ważnym czynnikiem, który mam wpływ na motywację dziecka jest miejsce nauki, czyli sala, w której odbywają się zajęcia. Sala i pomoce powinny być kolorowe. W Sali powinny znajdować się również treści językowe w formie plansz, plakatów czy rysunków, które pozwalają dzieciom na świadome bądź też nieprzypomnienie i utrwalenie poznanego
materiału.